De jongens verzamelden zich in een gezellige zaal in een van de centra van het dorp Geldrop, maar deze keer zonder hun ouders. Is dat goed of slecht, vraag je? Ik kan alleen maar zeggen dat onze kinderen helemaal niet bang waren om zonder de supervisie en steun van hun ouders achtergelaten te worden om vervolgens moedig op het podium te gaan staan. Terwijl de jury de resultaten samenvatte, verveelden de jongens zich wederom niet, maar speelden gezamenlijk spelletjes, hinkelde op één been, dansten rond en luisterden enthousiast naar de directeur van onze school Alona die hen voorleest.
Niet alleen de afwezigheid van volwassenen was deze keer opmerkelijk, maar ook de afwezigheid van verliezers. Elk werd een winnaar in een bepaalde categorie. Iemand voor de meest beste lezing van een gedicht, een ander voor het lezen van een humoristische tekst, een derde voor het beste toneelbeeld of voor de beste illustratie bij de tekst.
In de twee oudere leeftijdsgroepen mocht ik de eerste plaats van de genomineerden kiezen. Dit jaar zijn dat Nika van Dongen en Sophia van Wilsteren. Het is vermeldenswaardig dat elk van de sprekers op zijn eigen manier uniek en expressief was, wat ook werd opgemerkt door de jury.
Uiteindelijk zijn alle kinderen naar huis gegaan met cadeautjes en een uitstekend humeur. En wij, degenen die het geluk hadden om deel te nemen aan het evenement, werden ondergedompeld in de sfeer van onze kindertijd en deed ons denken aan bekende gedichten van Agnia Barto, Sergei Mikhalkov, Andrey Usachev en andere Russische dichters en schrijvers.
